=„დაჯდა საყდარსა მას ზედა, ადგილსა მას, რომელსა ერქუმის ქ ვ ა ფ ე ნ ი ლ“ ი. 19,13; „დაეცნეს პირსა მათსა ზედა ქუეყანასა ქ ვ ა ფ ე ნ ი ლ ს ა მას ზედა“ II ნშტ. 7,3. =აბულაძე ილია; More…
(საქმრისა) «ქველის-საქმე», წყალობა: =„თხოვად ქ ვ ე ლი ს-ს ა ქ მ რ ი ს ა (ქ ვ ე ლ ი ს-ს ა ქ მ ი ს ა G) შემავალთაგან ტაძრად“ საქ. მოც. 3,2; „მივსცეთ ქ ვ ე ლ ი ს-ს ა ქ მ ა რ ი მესამისაჲ მის More…
სიკეთე: =„წარავლინა ერი იგი... სიხარულითა და გულ-ქ ვ ე ლ ო ბ ი თ ა“ M, II ნშტ. 7,10. See also: ქველ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ქვებით სავსე; კლდოვანი: =„ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არღარაჲ სავნებელი იყოს, არცაღა ეკალი... არცა კლდოანი და ქ ვ ი ა ნ ი“ მ.სწ. 125,10; „რომელიმე (კერძოჲ) არს ქ ვ ო ა ნი“ მ. ცხ. 294r. See More…
კალატოზი: =„არს იგი ჴელოვნებით ქ ვ ი თ-ხ უ რ ო ჲ“ მ. ცხ. 309r. See also: ხურო =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ხელით სასროლი ქვა: =„უკუეთუ ქ ვ ი თ ა-ჴ ე ლ ი ს ა გ ა ნ, რომლითა მოკუდებოდეს, მით სცეს“ G,—„უკუეთუ ქ ვ ი თ ა-ჴ ე ლ ი ს ა გ ა ნ სცეს მას და მოკუდეს“ pb., რიცხ. 35,17. See also: ჴელ-ი More…
ქვიტკირი: =„შეაბნა კარნი ქ ვ ი თ-კ ი რ ი თ ა, სახელად დარუბალა“ ქ. ცხ. 40,1. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ქვის-მთლელი: =„დაადგინნა ქ ვ ი ს-მ კ უ ე თ ე ლ ნ ი ქვისა თლილისა“ M, I ნშტ. 22,2. See also: მკუეთელ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ქვის მჭრელი: =„მისცა ვეცხლი ქ ვ ი ს-მ ჴ დ ე ლ თ ა და ხუროთა“ O, II ეზრა 3,7; „იყვნეს სოლომონისნი... ოთხმეოც ათას ქ ვ ი ს-მ ჴ დ ე ლ ნ ი მთათა“ O, III მფ. 2,35. See also: მჴდელ-ი More…
to main page 
top of page