ღილკილო; წიგნის შესაკრავი: =„კუალად მისცეს... ოთხთავი, სტავრაჲთა შემოსილი და ვეცხლისა ღ ი ლ ო-კ ი ლ ო ჲ თ ა და ჯუარითა“ ი.-ე. 22,32; „ვინცა ცუარი ანუ ღ ი ლ ო-კ ი ლ ო ჲ დააკლოს“ წყაროსთ. More…
=„კაცი ბრძენი მდუმრიად ი ღ ი მ ო ბ ნ“ Ath.–17,289v. See also: განღიმება =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
შვერა: =„კუროჲ ა ღ ი რ ე ბ ნ რქითა თჳსითა“ ანტ. დ. 23v. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
კმა, საკმაო, საჭირო, შესაფერისი: =„ყავთ უკუე აწ ნაყოფი, ღ ი რ ს ი სინანულისაჲ“ მთ. 3,8; „ღ ი რ ს არს მუშაკი სასყიდლისა თჳსისა“ ლ. 10,7; „მხიარულ არიან ღ ი რ ს ნ ი შენნი“ თომა მოც. More…
პატივი, «სიწმიდე»; სათნოება, საპატიურობა: =„შვილნიმცა უსხენ დამორჩილებულნი ყოვლითა ღ ი რ ს ე ბ ი თ ა“ I ტიმ. 3,4; „რაბამი სიყუარული აქუს მეფეთა ღ ი რ ს ე ბ ი ს ა შენისაჲ“ ი.-ე. 24,9; More…
See also: ღჳრღლოვან-ი, ღირღუარო(ვ)ან-ი, ღჳრღუაროან-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page