( -
D I [

ყა ყბ ყდ ყე ყვ ყი ყმ ყნ ყო ყრ ყუ ყშ ყჳ
ყუა ყუდ ყუე ყუი ყურ
selected terms: 35 page 1 of 2
ყუავ-ი:
=„თანა-წარჰყავან მათ ყ უ ა ვ ე ბ ი“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 114,24; „სიტყჳს-გებაჲ ჩუენი და ლიქნაჲ შეერაცხა მას ვითარცა ყ უ ა ვ თ ა ყივილი“ Sin.—11,102v. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის More…
ყუავება
«აღყუავება»: =„კუერთხი მისი ყ უ ა ო დ ი ს“ G, რიცხ. 17,5 „ვითარცა ყ უ ა ვ ი ლ ი ველისაჲ ეგრე ყ უ ა ვ ი ნ“ ფს. 102,15; „ვიხილოთ, თუ ყ უ ა ვ ი ა ნ ვენაჴნი“ О,— „ვიხილოთ, უკუეთუ; ა ღ ყ უ ა ვ More…
ყუავილ-ი:
=„მე, ყ უ ა ვ ი ლ ი ველისაჲ, შროშანი ღელეთაჲ“ О, ქება 2,1; „ყოველი დიდებაჲ კაცისაჲ ვითარცა ყ უ ა ვ ი ლ ი თივისაჲ“ I, ეს. 40,6; „ყ უ ა ვ ი ლ ი; გამოჩნდა და ჟამი სხლვად ვენაჴთა მოიწია“ კ. More…
ყუავილგანრეულ-ი
ყვავილიანი: =„ყ უ ა ვ ი ლ გ ა ნ რ ე უ ლ ი სამოსელი იოსეფისი“ ფიზ. XIX 9. See also: განრევა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; More…
ყუავილგარდაფენილ-ი
აყვავილებული: =„ყ უ ა ვ ი ლ გ ა რ დ ა ფ ე ნ ი ლ ა დ ახარე სულთაცა მათ ჩუენთა“ ფლკტ. 13,57. See also: გარდაფენა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ყუავილება
See also: აღყუავილება, გამოყუავილება =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ყუავილებრ
ყვავილივით: =„დიდებაჲ ყ უ ა ვ ი ლ ე ბ რ დაცჳვნებადი“ ბ. კეს. -40-თჳს 118,6. See also: ყუავილ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; More…
ყუავილო(ვ)ან-ი:
=„რაჟამს იხილნე ხენი ველურნი... ყ უ ა ვ ი ლ ო ა ნ ნ ი და უყუავილონი“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 75,24; „რაჲსა შეჰბღალეთ სისხლითა სამოსელი იგი; ყ უ ა ვ ი ლ ო ვ ა ნ ი ტყუვილით?“ იპ. რომ.-კურთხ. ისაკ More…
ყუავნება
See also: გამოყუავნება =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ყუარება, ყუარობა:
=„მ ი ყ უ ა რ ს მამაჲ ჩემი“ ი. 14,31; „უკუეთუმცა გ ი ყ უ ა რ დ ი მე, გიხაროდამცა“ ი. 14,28; „ქმართა გ ი ყ უ ა რ დ ე თ ცოლნი თჳსნი“; კოლ. 3,19; „სოფელიმცა თჳსთა ჰ ყ უ ა რ ო ბ დ ა“ ი. More…
ყუდება
See also: დასაყუდებულო, დაყუდება, მყუდრო, ყუდრო, მყუდრო, სადაყუდებულო, საყუდარ-ი, საყუდელ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; More…
ყუდრო, მყუდრო
წყნარი, მშვიდი: =„რომელმან ოჴერი სული და განძჳნებული ყ უ დ რ ო დ მოაქციე“ განს. ი. 200,13; „ვითარცა ცხოვართა შორის, მშჳდთა და ყ უ დ რ ო თ ა“ მარხ.; და იონ. 108,16; „ვითარცა ყ უ დ რ ო ს ა More…
ყუდროება, მყუდროება
სიწყნარე, სიმშვიდე: =„საქმენი შენნი ყ უ დ რ ო ე ბ ი თ აღასრულენ“ О, ზირ. 3,19; „იყო ყ უ დ რ ო ე ბ ა დიდ“ მთ. 8,26; „მივიდე დაყუდებულთა ზედა ყ უ დ რ ო ე ბ ი თ; და დამკჳდრებულთა მშჳდობით“ O, More…
ყუედრება
«კდემა», მხილება, გინება, დაძრახვა, შეურაცხყოფა: =„რაჟამს... გ ა ყ უ ე დ რ ე ბ დ ე ნ თქუენ (კაცთა)“ ლ. 6,22; ა ყ უ ე დ რ ე ბ ს წინაწარმეტყუელი იგი“ ს. გაბ.-მოც. საკ. 101,31;; „ა ყ უ ე დ რ More…
ყუენა/ყვენა
See also: დაყუენა, დაყჳნვა, მოყუენა, მოყვენა, საყუენელ-ი, საყჳნელ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ყუერბ-ი
სამფეხი, ზედადგარი; ბოსტნის კვალი, მარგი (საბა): =„თორნენი და ყ უ ე რ ბ ნ ი დაირღუედ“ О, ლევიტ. 11,35; „მოვრწყო მტილები ჩემი და დავათრო ყ უ ე რ ბ ე ბ ი ჩემი“ О, ზირ. 24,42. =აბულაძე More…
ყუერბეული
See also: ყურბეულ-ი, ყუერბეულ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ყუილ-ი:
=„მგელ იქმნა და მახლობელად დგა და ყ უ ო დ ა“ Sin.—11,325v. See also: აღყუვლება =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ყურ-ი
სასმენელი; ჭურჭლის ხელმოსაკიდებელი: =„ყ უ რ ი ისმენს გარეშეთა სიტყუათა და მისცემს ცნობასა გონებისასა“ მ. სწ. 176,13; „რაჟამს ყ უ რ თ ა გესმეს“ მთ. 10,27; „ყ უ რ ს ა არა ესმა“; I კორ. 2,9; More…
ყურად-ხუმა
«სმენა», «ყურისა მოყოფა», გაგონება: =„ყ უ რ ა დ-ი ხ უ ე ნ ი თ სიტყუანი ჩემნი“ საქ. მოც. 2,14; „სიტყუანი ჩემნი ყ უ რ ა დ-ი ხ უ ე ნ“ G,—„სიტყუათა ჩემთა ი ს მ ი ნ ე“ Շ, ფს. 5,2;; „ყ უ რ ა დ-ი More…
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9