(ხომი.) =„ვლენან რომელნიმე მთიებნი და რომელნიმე ჴ ო მ ნ ი“ H—341,797. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ხორცი, სხეული, აგებული, ასო, «გუამი»: =„უმჯობეს არს არა ჭამაჲ, ჴ ო რ ც ი ს ა“ ჰრომ, 14,21; „შევიდეს შინა, არა პოვნეს ჴ ო რ ც ნ ი იგი უფლისა იესუჲსნი“ C,— „შე-რაჲ-ვიდეს შინა, არა პოვეს გ უ More…
ზიარება: =„მოჰგუარეს მას სადიაკონოჲთ ჴ ო რ ც ი და ს ი ს ხ ლ ი ქ რ ი ს ტ ე ს ი“ ლიმ. 23,15. See also: განჴორციელება, ჴორციელება, ჴორციელობა, ჴორციელებრ-ი, უჴორცო, ღორის-ჴორც-ი More…
«ცხოველი», სხეულევანი: =„დაწერილი... ფიცართა გულისა ჴ ო რ ც ი ე ლ ი ს ა თ ა“ II კორ. 3,3; „არამცა განერა ყოველი ჴ ო რ ც ი ე ლ ი“ მთ. 24,22; „ყოველი ჴ ო რ ც ი ე ლ ი თივაჲ არს“; I პეტრე More…
მატერიალური: =„საქმე ჴ ო რ ც ი ე ლ ე ბ რ ი ფრიად მარჯუე არს მის ზედა და სძულს სულიერი“ მ. სწ. 305,17. See also: ჴორციელ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; More…
(ჴოჴბისა): =„შენ შჭამ ჴ ო ჴ ბ ი ს ა ს ა და კაკბისასა“ მ. სწ. 85,23. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page