თაგვი: =„არაწმიდა არს... ქურცინი და თ ა გ ჳ და ხჳთქი“ O, ლევიტ. 11,29. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
«ვ რ ც ი ნ ი და თ ა გ ჳ». mus araneus , sive mustela: =„არაწმიდა არს... თ ა გ უ-ქ უ რ ც ი ნ ი და მსუენ-ლომი“ O, —„ვ რ ც ი ნ ი და თ ა გ ჳ და მსუენ-ლომი (არაწმიდა არიან)“; G, ლევიტ. 11,30. More…
დამთავრება: =„ვერ თ ა ვ-ი დ გ ა მ საქმესა ამას“ ბალ. 67,35. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
შენ, თავისთავი: „უჩუენე თ ა ვ ი შ ე ნ ი მღდელსა“ მთ. 8,4; „ნუ მართლ გიჩნ თ ა ვ ი შ ე ნ ი წინაშე მეუფისა“ O, ზირ. 7,5; „მოავლინა... მოკლვად თ ა ვ ი ს ა შ ე ნ ი ს ა“ O, იერემ. 40,14. More…
ის, თავისთავი: =„მოგცნედ შენ თ ა ვ ნ ი მ ა თ ნ ი“ O, ივდ. 2,5; „განიყვეს სამოსელი ჩემი თ ა ვ ი ს ა მ ა თ ი ს ა“ O, მთ. 27, 35. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ More…
მე, თავისთავი: =„შთავიგდე თ ა ვ ი ჩ ე მ ი ზღუასა“ მრკ. 250r; „დავსთესო იგი თ ა ვ ი ს ა ჩ ე მ ი ს ა“ O, ოვსე 2,23; „არცა თ ა ვ ი ჩ ე მ ი ღირს მიჩნდა მისლვად შენდა“ ლ. 7,7. See also: More…
«სული თჳსი», «გული თჳსი»; გული, გონება, «სული»: =„იესუ გულისჴმა-ყო თ ა ვ ი თ თ ჳ ს ი თ“ DE, — „ცნა იესუ გ უ ლ ს ა თ ჳ ს ს ა“ მრ. 5,30; „მწყემსმან კეთილმან თ ა ვ ი თ ჳ ს ი; (ს უ ლი თ ჳ ს More…
თაველი, თავთავი, «ჴუვილი»: „მოწაფენი მისნი მოჰჭრიდეს თ ა ვ ს ა ჴ უ ვ ი ლ ი ს ა ს ა“ ლ. 6,1; „იწყეს... სხუერტად თ ა ვ ი ს ა“ C, — „იწყეს ... მუსრვად თ ა ვ ს ა ჴ უ ვ ი ლ ი ს ა ს ა. — DE, More…
to main page 
top of page