Etym. ბერძ. მომდინარეობს ზედსართავიდან koinós „საერთო“, „ჩვეული“ როგორც არსებითი სახელი, აღნიშნავს მთელი ხმელთაშუა ზღვის სამყაროსთვის საერთო სალაპარაკო ბერძნულ ენას, ელინიზმის ხანიდან დაახლოებით ქრისტეს შემდეგ 400 წლამდე. ეს ენა ალექსანდრე მაკედონელის დროს დამკვიდრდა და მნიშვნელოვნად შეუწყო ხელი ქრისტიანობის გავრცელებას. ახალი აღთქმა კოინეზე დაიწერა, თუმცა სემიტიზმებითაა გაჯერებული.
Source: პეტროზილო, პიერო. ქრისტიანობის ლექსიკონი/პიერო პეტროზილო; [იტალ. თარგმნა მარიკა სააკაშვილმა; რედ. მერაბ ღაღანიძე; სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტი, ქრისტ. თეოლოგიისა და კულტ. ცენტრი]. - თბ.: სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტის გამოც., 2011. - 434გვ.; 24სმ.. - ყდაზე: ბერნარდო დადი „ნეტარი ქალწული მარიამის გვირგვინით შემკობა“. - ISBN: 978-9941-0-3408-4