სამწყსო

ტერმინს სხვადასხვა მნიშვნელობა აქვს, როგორც არსებითი, ისე ზედსართავი სახელის ფუნქციით და აღნიშნავს:
ა) ხელჯოხს (კვერთხს) მოღუნული ზედა ნაწილით, რომელიც საეპისკოპოსო იურისდიქციას განასახიერებს და რომელიც ეპისკოპოსს ლიტურგიული მსახურების დროს უპყრია;
ბ) თეოლოგიურ დისციპლინას, რომელიც სხვადასხვა ვითარებაში (ახალგაზრათათვის სამწყსო საქმიანობა; სნეულთათვის სამწყსო საქმიანობა და სხვ.), ქრისტეს უწყების ქმედითობის გაზრდისაკენ მიმართულ ეკლესიის საქმიანობას შეისწავლის; ეწოდება აგრეთვე „პრაქტიკული თეოლოგია“;
გ) ეპისკოპოსთა და მღვდელმსახურთა საქმიანობათა ერთობლიობას სულებზე ზრუნვის თვალსაზრისით;
დ) სამღვდელოთა და მორწმუნეთა მიმართ დიოცეზის ეპისკოპოსის წერილს რელიგიურ, ეთიკურ თუ სოციალურ საკითხებზე ეწოდება სამწყსო წერილი,
ე) განსაზღვრულ დროს ეპისკოპოსის მიერ თითოეული მისი სამრევლოს სავალდებულო მონახულებას ეწოდება სამწყსო ვიზიტი (CIC, კან. 396).