სარღა (სარღას), სარღაია (სარღაიას)

1. ლაზ. სარღა//საღრა ხის ვარცლი (გობი) პურის ჩასაწყობად (ნ. მარი).
   ხის დიდი გობი, თაბახი (პ. ჭარ.); გეჯა.
   See also: როფე (როფეს), ნისორ-ი (ნისორს, სარღაია (სარღაიას)
2. უშნოდ მაღალი, აყლაყუდა, ახმახი
    

   თი ჟირ ბოში ჸუნსინი, ჟირხოლო სარღაია რე - ის ორი ბიჭი რომ ჰყავს, ორივე აყლაყუდაა. სარღა კოჩი - ახმახი კაცი.

   See also: სერღე{ლე} (სერღე{ლე}ს), სერღერია (სერღერიას)
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..