ცაცუა (ცაცუას)

1. სახელი ცაცუნს ზმნისა

   {მო}მზადება, {გა}მართვა

   .
   See also: მოცაცუა (მოცაცუას), ცაცაფ-ი (ცაცაფის), ცაცილარ-ი (ცაცილარს)
2. ფეხაკრეფით სიარული; ფეხის წვერებზე ნელ-ნელა სიარული; ცუნცული; ცოცვა.
    

   სერ-სერით მიდვოცაცა

   ღამ-ღამობით წავცუნცულდები. : ქხს, 1, გვ. 219

   სერით ირო გილუოცაცა, დღაშით დიფხუხინუა

   ღამით ყოველთვის ფეხაკრეფით დავდივარ, დღისით ვხვრინავ (დავიძინებ). : ქხს, 1, გვ. 304

   ტურა, სოიშა მიოცაც

   ტურავ, საითკენ მიცოცავ. : მასალ., გვ. 59

3. ქალის სახელიცაა.
    

   ოცაცანს (ოცაცუუ

   იცოცა

   უცაცუუ

   უცოცავს, ნოცაცუე(ნ) ცოცავდა თურმე) გრდუვ. ვნებ. წაცოცდება.

   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ.