ციმუ, ცჷმუ (ცი/ჷმუს)

1. ძვ. ქართ. ცმელოვანებაჲ ცხიმიანობა (ზ. სარჯ., ლექსკ.);
   ცხიმი, ქონი; ცმელი.
    

   თუ ეფერი გვანილი რდუ, პჭუნდინი, ციმუ წენდუ

   გოჭი ისეთი მსუქანი იყო, რომ ვწვავდი, ცმელი (ცხიმი) იქცეოდა.

   ტიბუ დღა რდუ, ციმუ წენდუ

   თბილი დღე იყო, თითქოს ცხიმი იღვრებოდა.

   საბა: ცმელი ქონი გადაუმდნარი. ლაზ. ციმუ გადამწიფებული

   ლეღვიდან გადმოსული თაფლივით ტკბილი წვენი (აჭარ. დიალექტ. ლექსკ., 4, გვ. 70). 2.

   See also: ცჷმუ (ცჷმუს)
2. ოფლი (დ. ფიფია).
   Source: მეგრულ-ქართული ლექსიკონი = Megrelian-Georgian dictionary : [3 ტომად] / ოთარ ქაჯაია ; [სარედ. საბჭო: თ. გამყრელიძე (მთ. რედ.) [და სხვ.]]. - თბილისი : ნეკერი, 2001. - 29 სმ..