
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

აღდგმა, ადგმა

ამართვა, «აღმართება», «დადგმა»:

„ლოდი ესე, რომელ ავდგი ძეგლად, იყოს სახლად ღმრთისა“ O, დაბ. 28,22; „კარავნი, რომელნი ა ღ დ გ ნ ა უფალმან“ G, – „კარავნი,
რომელ ა ღ მ ა რ თ ნა უფალმან“ pb., რიცხ. 24,6; „იაკობს ა ღ ე დ გ ა კარავი მთასა ზედა“ დაბ. 31,25; „ა ღ ა დ გ ე ს მას კონცხნი
ქვათაჲ დიდი“ G, – „ა ღ დ გ ე ს მის ზედა ჭორტი ქვისაჲ დიდ“ M, ისუ ნ. 7,26; „ა ღ დ გ ა იგი ქალაქსა თჳსსა“ G,– „დ ა დ გ ა იგი
ქალაქსა თჳსსა“ M, მსაჯ. 8,27,

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.