«მოღება», «აღკიდება», «მოსპობა»; აღება, წაყვანა; აღფხვრა; წამოყოფა; ამაღლება; აწევა; ახოცა; გაღება:
- „არა აიღეს მათ თანა ზეთი“ C, –„არა მ ო ი ღ ე ს მათ თანა ზეთი“ DE, მთ. 25, 3; „რაჲთა აღიღოს ჯუარი მისი“ DE, –
- „რაჲთა ა ღ ი კ ი დ ო ს ჯუარი მისი“ C, მთ. 27,32; „აღიღო ამორეველი იგი ერისაგან თჳსისა“ M,–„მ ო ს პ ო
- ამორეველი პირისაგან ერისა თჳსისა“ G, მსჯ. 11,28; „ა ღ ი ღ ე ს ნეშტი ნამუსრევისაჲ“ მთ. 14,20; „ეპისკოპოსთა...
- ა ღ ი ღ ე ს გუამი“ შუშ. IV, 6; „აღიღო ძე თჳსი... და მთაწმიდას მოვიდა“ ი.-ე. 17,4; „ა ღ ვ ი ღ ო თ ქუეყანით
- საჴსენებელი მისი“ იგ. სოლ. 1.12; „მოძულეთა შენთა ა ი ღ ე ს თავი მათი“ ფს. 82, 3; „ა ღ ი ღ ე ს ერთბამად ჴმაჲ
- ღმრთისა მიმართ“ საქ. მოც. 4,24; „შენ ა ღ მ ი ღ ე და დამაკუეთე მე“ ფს. 101,11. „იზრახა აღებად შენდა“ ეს. 51,13;
- „ა ღ ა ღ ო პირი თჳსი“ მთ. 5,2.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page