«აღძრვა»; მოხიბლვა, აგულიანება; მიმხრობა, დაყოლიება:
- „ა ბ ი რ ა იგი გოთონიელ ცოლი თჳსი, რაჲთა სთხოოს მამასა თჳსსა აგარაკი“ M, — „აღძრა იგი გოთონიილმან თხოად მამისაგან
- თჳსისა აგარაკი“ G, მსჯ. 1,14; „მაშინ ა ბ ი რ ნ ე ს ვინმე კაცნი, რომელთა თქუეს“ საქ. მოც. 6,11. „ბირებითა ნახარართაჲთა
- ინებეს მოკლვაჲ დიდისა ორთანესი“ არსტ. 66,25. „შეგიმკო საცთური ამის გამო ენითა ბირებულისა მის ბალაჰვარისითა“ ბალ. 109,16.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page