განკჳრვება

1. «დაკჳრვება», «მალ-», «დასულება», «განცჳფრება», გაოცება, გაშტერება, გაშეშება, «მოგრგენა»:
    

   „გ ა ნ უ კ ჳ რ დ ე ბ ო დ ა მათ განკჳრვებითა დიდითა“ DE, —„დ ა უ კ ჳ რ დ ა მათ საკჳრველითა დიდითა“ C, მრ. 5,42;

   „გ ა ნ უ კ ჳ რ დ ე ბ ო დ ა“ DE, — „ჰ მ ა ლ დ ა მოძღურებაჲ იგი მისი“ C, მრ. 6,2; „სიკეთე სისპეტაკისა მისისა

   გ ა ნ ა კ ჳ რ ვ ე ბ ს თუალთა“ pb., — „სიკეთემან სისპეტაკისა მისისამან მ ო ა გ რ გ ი ნ ი ს თუალთა“, O, ზირ. 43,18;

   „იხილეს იგი და გ ა ნ უ კ ჳ რ დ ა“ DE, — „ხედვედ მას და დ ა ს უ ლ ბ ი ა ნ“ C, ლ. 2,48; „გ ა ნ უ კ ჳ რ დ ა

   ისაკს განკჳრვებითა დიდითა ფრიად“ დაბ. 27,33; „გ ა ნ კ ჳ რ დ ე ნ დიდებულსა მას ცხოვრებასა მისსა“ Ο,—

   „გ ა ნ ც ჳ ფ რ დ ე ნ დიდებულისათჳს ცხოვრებისა“ pb., სიბრძ. სოლ. 5,2; „გრძნებდა და გ ა ნ ა კ ჳ რ ვ ე ბ დ ა ნათესავსა

   მას სამარიტელთასა“ საქ. მოც. 8,9; „მეფენი გ ა ნ ა კ ჳ რ ვ ნ ი ს (ვარდმან) ფერისა და სურნელებისა მისისაგან“ მ. სწ. 191,12

2. შიში, შეძრწუნება, საკჳრველება, საოცრება, გაშტერება:
    

   „გ ან კ ჳ რ ვ ე ბ ა მ ა ნ შეიპყრა იგი“ ლ. 5,9; „იყო გ ა ნ კ ჳ რ ვ ე ბ ა ჲ მათ ყოველთა ზედა“ ლ. 4,36; „შეჰმუსრენ გ ა ნ კ ჳ რ ვ ე ბ ი თ ა

   თავნი ძლიერთა“ ამბაკ. 3,14.

   See also: კჳრვება
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები), გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.