( -
D I [

გ- გა გბ გდ გე გვ გზ გი გლ გმ გნ გო გრ გუ გძ გჳ
გაბ გაგ გად გაე გავ გაზ გათ გაკ გალ გამ გან გაპ გარ გას გატ გაუ გაფ გაქ გაღ გაყ გაშ გაც გაძ გაწ გაჭ გაჯ გაჲ გაჴ

განმართ, გამართ

გარეთ, შორს:
 
„არა თუ მოყუასსა მას თჳსსა გ ა ნ მ ა რ თ გაუტევებდა“ მრთ. S, ი. ოქრ.-მარხ. და იონ. 105,3; „მართალთაგან ესე ყოველი
გ ა მ ა რ თ განივლტინ“ ზირ. 23,16.
See also: მართ
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9