განწესება, გაწესება

1. «აღწერა»; «ბრძანება»; გარიგება; დანიშვნა; დადება; დადგინება; დაწესება:
    

   „რომელნი (სიტყუანი) გ ა ნ უ წ ე ს ნ ა ღმერთმან მოსეს“ G, — „რომელნი უ ბ რ ძ ა ნ ნ ა ღმერთმან მოსეს“ M, ლევიტ. 8,30;

   „გ ა ნ ა წ ე ს ე ნ ი თ იგინი განწესებისა მისებრ მამად-მთავართაჲსა“. I ეზრა 1,4; „განაწესა ეზეკია მდღევრი მსახურებაჲ“ II ნშტ.

   31,2; „გ ა ნ ვ ა წ ე ს ე ნ საზღვარნი მისნი“ მალ.1,3; „იოვანე გ ა ნ ა წ ე ს ა მგზებელად“ ი. მოც. 59,1; „ასწავა და

   გ ა ნ უ წ ე ს ა ყოველსა სომხითსა“ სჰკ. 82,12; „საკელროჲსა წესი ესრეთ გ ა ე წ ე ს ა“ ი.-ე. 43,14.

2. ერად განწესებული
   «ბრძანება»; რიგი, წესი:
    

   „ჴელყვეს ზეგარდამო გ ა ნ წ ე ს ე ბ ა დ თხრობისაჲ C, — „ჴელი შეყვეს აღწერად მითხრობაჲ“ DE, ლ. 1,1;

   „გ ა ნ წ ე ს ე ბ ი ს ა ე ბ რ მისისა ეგრეთ ყოს იგი“ G,— „მსგავსად ბ რ ძ ა ნ ე ბ ი ს ა მისისა ეგრეთ ჰყოს იგი“

   pb., რიცხ. 9,14; - „დადგეს ტაძარსა მას შინა ლევიტელნი იგი გ ა ნ წ ე ს ე ბ ი ს ა მისებრ“ I ეზრა 1,5;

   „მარხვისაგან არიან გ ა ნ წ ე ს ე ბ ა ნ ი მართლმმარხველთანი“ მრთ. S, ოქრ.-მარხ. და იონ. 100,7,

   See also: წეს-ი
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.