გარდასლვა

1. «გარდაჴდომა», გადასვლა; შეცოდება:
    

   „საზღვარი დასდევ და არა გ ა რ დ ა ჰ ვ ლ ე ნ“ Շ – „საზღვარი დასდევ, რომელსა არა გ ა რ დ ა ჰ ჴ დ ე ნ“ G, ფს. 103,9;

   „გ ა რ დ ა ვ ლ ე ნ სწავლასა მას მღდელთასა“ მთ. 15,2; „გ ა რ დ ა ვ ი დ ა ნავით“ მთ. 14,29.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
2. გადასვლა; შეცოდება, «გარდაჴდომა»; დასრულება:
    

   „ნუ ვის უფლიეს გ ა რ დ ა ს ლ ვ ა დ“ II ეზრა 6,12; „არა გ ა რ დ ა ს ლ ვ ა დ და მოანგარებად საქმესა ძმისა თჳსისასა“ I თეს. 4,6;

   „გ ა რ დ ა ს ლ ვ ი თ გარდავჰჴედით და არა დავიმარხეთ შჯული შენი“ ნეემ. 1,7; „გ ა რ დ ა ს ლ ვ ი ს ა თ ჳ ს თქუენისა მცნებასა“ G,–

   „რაჟამს გ ა რ დ ა ჰ ჴ დ ე თ თქუენ აღთქუმასა“ M, ისუ ნ. 23,16; „შემდგომადგ ა რ დ ა ს ლ ვ ი ს ა ბრძოლისა მის“ ნრს. 76,11.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.