«ტჳრთვა», ატანა, დათმენა:
- „მაქუს სიტყუა თქუენდა, ხოლო ვერ შეუძლოთ დ ა ტ ე ვ ა დ აწვე“ C,—„მაქუს სიტყუად თქუენდა მიმართ, არამედ არღა ძალგიც
- ტ ჳ რ თ ვ ა დ აწ“ DE, ი. 16,12; „ვითარმცა სოფელმან ამან დ ა ი ტ ი ა აღწერილი წიგნები“ ი. 21,25; „არა ყოველთა
- დ ა ი ტ ი ი ა ნ სიტყუაჲ ესე“ მთ. 19,12; „რომელ შემძლებელ არს დ ა ტ ე ვ ნ ა დ, დაიტევდენ“ მთ. 19,12.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.