ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ზა ზე ზი ზმ ზნ ზო ზრ ზუ ზღ ზჱ ზჳ
ზუა ზუგ ზუე ზუზ ზულ ზურ ზუფ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ზუაობა

გაამაყება, ამაყობა, ზვიადობა, ამპარტავნობა, დიდების-მოყვარება:
 
„სირცხვილი არს... რაჲთა უცხოსა ზედა ქველის-საქმესა ვ ზ უ ა ო ბ დ ე“ მ.ცხ. 170v; „მაგისთჳს ნუ ზ უ ა ო ბ“ მ.ცხ. 196v;
„ვეკრძალე კუალად გულის-სიტყუასა თავმოთნეობისა და ზ უ ა ო ბ ი ს ა ს ა“ მ.ცხ. 36r; „მოიძულო სრულად ვითარცა მტერი
ღმრთისაჲ ზ უ ა ო ბ ა ჲ“ მ.ცხ. 37r; „სნეულ ხარ ზ უ ა ო ბ ი თ ა“ მ.ცხ. 49v.
See also: აღზუავება, აღზუავებულ-ი, საზუაობელ-ი
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9