- „მე ვ თ ხ ა რ ე ჯურღმული ესე“ O, დაბ. 21, 30; „თ ხ ა რ ე ს წინაშე ჩემსა მთხრებლი“ ფს. 56,7; „ვ თ ხ ა რ ე თავით ჩემით
- კედელი და დაფარულად განვედ ბეჭითა“ I, ეზეკ. 12,7.
See also: აღმოთხრა,
გამოთხრა,
განთხრა,
გარდათხრევინება,
გუერდის-თხრა,
დათხრა,
თხრილ-ი,
მთხრებლ-ი, მთხრემლ-ი,
მოთხრა,
სათხრელ-ი,
სათხროლ-ი,
ჴნარცჳს-თხრა Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.