( -
D I [

კა კბ კდ კე კი კლ კმ კნ კო კრ კს კუ კშ კც კჳ
კედ კევ კეთ კეი კეკ კელ კემ კენ კერ კეს კეტ კეფ კეც

კეთილ(ის)-ყოფა

«კეთილის-ქმნა», «კეთება»:
 
„კ ე თ ი ლ -ჰ ყ ა ვ წყალობაჲ შენი“ G —„კ ე თ ი ლ-ჰ ქ მ ე ნ წყალობაჲ ესე“ MO, რუთ 3,10; „კ ე თ ი ლ ი მ ი ყ ო მე უფალმან“
M, — „მ კ ე თ ა უფალმან მე“ G, მსჯ. 17,13; „აბრაჰამს კ ე თ ი ლ ს ა უ ყ ო ფ დ ე ს მის გამო“ O, დაბ. 12,16.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9