ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
კ კა კბ კდ კე კი კლ კმ კნ კო კრ კს კუ კშ კც კჳ
კედ კევ კეთ კეი კეკ კელ კემ კენ კერ კეს კეტ კეფ კეც
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

კერვა

კერვა, თხზვა:
 
„რაჲთა ისწაოს მისგან კ ე რ ვ ა ჲ სირაჲსაჲ“ მ.ცხ. 72; „ვითარ ჯერ-არს კ ე რ ვ ა ჲ მისი (სირაჲსაჲ)“ მ.ცხ. 433v.
See also: განკერვა, დაკერულ-ი, კერულ-ი, მკერავ-ი, მკერვალ-ი, საკერავ-ი, უკერველ-ი, შეკერვა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9