
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

კჳრვება

«დაკჳრვება», გაკვირვება, გაოცება:

„უ კ ჳ რ დ ა სიტყუაჲ იგი“ DE, —„დ ა უ კ ჳ რ დ ე ბ ო დ ა სიტყუათაჲ მათ“ C, ლ. 2,18; „შენ ნუ გ ი კ ჳ რ ნ“ ი. 3,7;
„რაჲსა გ ი კ ჳ რ ს ამას ზედა? საქ. მოც. 3,12; „გ ი კ ჳ რ დ ი ნ და განჰკრთით (განკერთით I)“ O, ეს. 29,9; „მრავალთა
ჰ კ ჳ რ ნ“ მრთ. A. ანტ. დ. 22v.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.