მოჭიმვა, მოყვანა, მოწევა:
- „შედევ ისარი მშჳლდსა შენსა და მ ო ზ ი დ ე“ მ. ცხ. 232r; „ყოველი მ ო ვ ი ზ ი დ ო ჩემდა“ ი. 12,32; „მ ო ი ზ ი დ ვ ე ნ
- ცოდვასა მათსა ვითარცა საბლითა გრძელითა“ I, ეს. 5,18; „მ ო გ ი ზ ი დ ე შენ შეწყალებად“ I, იერემ. 31,3; „მ ო ჰ ზ ი დ ა
- და დაამჴუა იგი ზედა იატაკსა“ ფლკტ. 135,8. „ცრემლნი გამოვლენ სინედლისაგან გუამისა მოზიდვითა თუალთაჲთა“ მ. სწ. 62,2.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.