პყრობა

1. «ქონება», «შებმის ყოფა»; ჭერა, აღება, შეკვრა:
    

   „ვითარცა წინაწარმეტყუელი უ პ ყ რ ი ე ს“ DE,–„წინაწარმეტყუელად ა ქ უ ნ ს“ C, მთ. 21,26; „აღვიდე ფინიკსა და ვ ი პ ყ რ ა სიმაღლე

   მისი“ M, — „აღვჴდე ფინიკსა იმას და შ ე ბ მ ა უ ყ ო სიმაღლესა მისსა“ О, ქება 7,8; „ვითარ-იგი მტკიცედ ე პ ყ რ ა მას პეტრე“ საქ. მოც.

   3,11; „ი პ ყ რ ო ბ ე ნ ქუეყანასა“ О, იგ. სოლ. 8,16; „ე პ ყ რ ა ჴელი მისი“ თომა მოც. 17,17; „უ პ ყ რ ნ ა წუერნი გრიგორისნი...

   და უწყალოდ დაჰფხურიდა მჴცთა მისთა“ ფლკტ. 145,13; „ი პ ყ რ ა კარიოთი და სიძნელენი მისნი შეიცვნა“ იერემ. 48,41; „ი პ ყ რ ე ნ

   ყოველნი ძნელოვანნი შენნი“ О, ნაუმ 3,14; „ძელისა სათხეპელთა უ პ ყ რ ო ბ დ ე ს ზღუდეთა მისთა“ О, I ეზრა 6,9.

2. «მკჳდრობა», ქონება, მამული:
    

   „ყოველსავე ქუეყანასა, რომელი გ ი პ ყ რ ი ე ს თქუენ“ pb.,— „ყოვლისა ადგილისათჳს მ კ ჳ დ რ ო ბ ი ს ა თქუენისა“ G, ლევიტ. 25,24.

   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.