«განმსტრობა», მზერა, თვალთვალი:
- „რომელ მიავლინნა ისო ს ტ უ ა ნ ვ ა დ იერიქოჲსაჲ“ M,—„რომელნი მიავლინნა იისუმან გ ა ნ მ ს ტ რ ო ბ ა დ იერიქოჲსა“
- G, ისუ ნ. 6,25; „ს ტ უ ა ნ ვ ა დ ჩემდა ჟამად-ჟამად“ საკ. წიგ. II 60,38.
See also: განმმსტრობ-ი,
განმსტრობა, განმსტურობა, განმსტუვრობა,
დასტუანვა,
ზედა-მსტოვარ-ი, ზედ(ა)-მსტუარ-ი,
მიმოდასტუანვა,
მიმომსტოვრობა, მიმომსტორობა,
მოსტუანვა,
მსტო(ვ)არ-ი, მსტუ(ვ)არ-ი,
მსტოვრობა/მსტურობა,
ნიშის-მსტოვარ-ი,
სამსტოვრო, სამსტურო, სამსტრო, სამსტორო Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page