«მოსავ-ყოფა», იმედი, ლოდინი:
- „ე ს ვ ი დ ე ს მისდამი კაცნი G, ―„მ ო ს ა ვ ი ყ ვ ნ ე ს მისა კაცნი იგი“ M, მსჯ. 9,26; „ნუცა ე ს ა ვ თ მთავართა“ O, მიქ. 7,7; „გ ე ს ვ ე ნ შენ“ ფს. 9,11; „მე უფალსა ვ ე ს ვ ი დ ე“
- O, მიქ. 7,7; „დაწუხენით... რომელნი ე ს ა ვ თ სიმდიდრესა“ I, ეს. 32,11; „ვ ე ს ა ვ ადრე ხილვასა შენსა“ III ი. 1,14; „სრულიად ე ს ე ვ დ ი თ მოწევნულსა მას მათსა მადლსა“ I პეტრე
- 1,13; „ვ ე ს ა ვ ღმერთსა“ ი.-ე. 33,1.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page