
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

უდებად, უდბად

adv.

ცუდად, ამაოდ, განურჩევლად, დაუდევრად, სიზანტით:

„არა უ დ ე ბ ა დ რას მიგცემ თქუენ მარადის სწავლასა ამას“ მრთ. S, ოქრ.-მარხ. და იონ. 109,21; „უკუეთუ კუალად უ დ ე ბ ა დ შეიწყნარო ზრახვაჲ იგი გულის-თქუმისაჲ“ მრთ. A, კ. იერ.-სინან, 65;
„რომელი იქმოდის საქმესა უფლისასა უ დ ე ბ ად“ I, იერემ. 48,10; „უ დ ბ ა დ ტიროდა“ მრთ, S. ოქრ.-მარხ. და იონ. 103,16; „არა ჯერ-არს შენდა უ დ ე ბ ა დ დაცემაჲ შენი“ მ. სწ. 108,12.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.