
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

უნაკლულო

სავსე, ნაკლის უქონელი, საკმაო, მოუკლებელი, არანაკლულევანი:

„უ ნ ა კ ლ უ ლ ო ჲ საუნჯჱ არს კაცთა შორის“ Ο, სიბრძ. სოლ. 7,14; „(განყო) სამკჳდრებელი უ ნ ა კ ლ უ ლ ო ჲ მაღლით“ Ο, იობ 31,2; „უ ნ ა კ ლ უ ლ ო არს სიმდიდრითა“ თომა მოც. 15,31;
„არა კმა არსა... ორგზის დღესა შინა მიღებაჲ საზრდელისაჲ სავსებით და უ ნ ა კ ლ უ ლ ო დ ღჳნითა და საჭმლითა?“ ი.-ე. 40,8.

Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.