«პყრობა», ქონა, აღება, მოტანა, ყოლა, «დება», «ძ-»:
- „წინაწარმეტყუელად ა ქ უ ნ ს“ C,—„ვითარცა წინაწარმეტყუელი უ პ ყ რ ი ე ს DE, მთ. 21,26; „რაოდენი გაქუს“ DE, — „რაჲცა გ ი ც“ C, მრ. 10,21;
- „რომელსა ა ქ უ ნ დ ე ს, მიეცეს“ მრ. 4,25; „ვითარცა მამად, გ უ ა ქ უ ნ დ ა სიმტკიცჱ შენი“ ი. მოც. 56,8; „ა ქ უ ნ დ ა მარჯუენესა ჴელსა
- მისსა ჴრმალი“ B,—„მარჯუენესა ჴელსა ე პ ყ რ ა ჴრმალი“ A, სბსტ. 134,25; „პური არა გ უ ა ქ უ ნ ს“ მთ, 16,7; „ნურარაჲ გ ა ქ უ ნ გზასა ზედა“
- ლ. 9,3; „ა ქ უ ნ დ ე ს მის თანა“ მსკ. 60,7; „ვიდრემე ა ქ უ ს ამათ საზომელი ესე?“ О, ზაქ. 5,10; „მ ქ ო ნ ა ნ ჩემ ქუეშე ერისა კაცნი“
- ლ. 7,8; „ჰ ქ ო ნ ა ნ გულის-სიტყუანი“ მ. ცხ. 253v; „ერთსა ჰ ქ ო ნ დ ე ნ სამნი თიკანნი“ О, I მფ. 10,3.
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page