ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
შა შდ შე შვ შთ ში შკ შლ შო შრ შტ შუ შფ შჩ შჭ შჯ შჱ შჳ
შაბ შავ შალ შამ შან შარ შატ შაფ შაშ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

შალვა, შლა

რევა:
 
„მას შინა ი შ ლ ე ბ ი ა ნ და იქცევიან“ მ. ცხ. 78v; „ნავსა შინა მყოფთა, რომელთა გული ე შ ლ ე ბ ი ნ“ A—92,270. „შეგიშალოს გონებაჲ გულისა
შ ა ლ ვ ი თ ა“ მ. სწ. 159,16; „ვისნი არიან შ ა ლ ვ ა ნ ი გულისანი?“ H— 2251,284r.
See also: აღშლა, აშლა, დაშალვა, მშლელ-ი, შეშალვა
Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9