წყვა

1. «მიწყვა»; აწყვა:
    

   „რომლითა საწყაულითა ჰ წ ყ ვ ი დ ე თ, მითვე მოგეწყოს თქუენ“ C, — „რომლითა საწყაულითა მ ი უ წ ყ ო თ, მოგეწყოს თქუენ“ მრ. 4,24; „ნუუკუე აქუნდაო ცრემლთა

   მისთა წყვაჲ ანუ საზომი“ მ. ცხ. 48r.

   See also: აღწყვა, გარდაწყვა, მიწყვა, მოწყვა, საწყე(ვ)ო
2. კორტნა.
   See also: აღმოწყვა
   Source: აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.