ვინაიდან სახელმწიფოს მოეპოვება ძალის გამოყენების მონოპოლია, მან რეაგირება უნდა მოახდინოს პ.ძ-ის აქტებზე, რომელთაც ცალკეული პირები, ან ჯგუფები ახორციელებენ. ასეთ ქმედებებს ორი მიზანი შეიძლება ჰქონდეს: \n1. არსებული სოციალური და პოლიტიკური სისტემის დანგრევა მისი ახლით შეცლის მიზნით; \ 2. მმართველი პოლიტიკური რეჟიმის დანგრევა მისი ახლით შეცვლის მიზნით; \ პ.ძ., რომელიც იურიდიულად პოლიტიკურ დანაშაულში გამოიხატება, ორი ძირითადი ნიშნით ხასიათდება: \ 1. მოქმედების მოტივი პოლიტიკური უნდა იყოს, ანუ რომელიმე ზემოჩამოთვლილ მიზანს უნდა ისახავდეს. ეს მოტივი განასხვავებს პ.ძ-ს ჩვეულებრივი დანაშაულისაგან. \ 2. ძალადობის სუბიექტი უნდა იყოს ცალკეული პირი, ან პირთა ჯგუფი (ორგანიზაცია, პარტია, პარტიზანები და ა.შ.). \ თუ ძალადობაში სახელმწიფო სტრუქტურების წარმომადგენლები, ან მათ მიერ მხარდაჭერილი პირები იღებენ მონაწილეობას, ამ შემთხვევაში საქმე გვაქვს ადამიანის უფლებათა დარღვევასთან.
Source: ადამიანის უფლებათა ლექსიკონი / [შეადგინა ფრიდონ საყვარელიძემ ; რედ.: ანა ჭაბაშვილი] - თბ. : დასი, 1999 - 128გვ