არე

1. რომელსა ეწოდების ჰარე. ესე არს უქვემოესი ჰაერი ქვეყანისა მახლობელად, რომელსა თემთა ზედა სადამე ჰაერ–კეთილობას(ა) და მაშვნეობასა იტყვიან და სადამე ჰაერ–მძიმობასა და უმაშნოობასა Z.

   (+ არს A) უქვემოესი ჰაერი ქვეყანისა მახლობელად, რომელი თემთა ზედა სადამე აერ-კეთილობასა იტყვიან და მაშვნეობასა, (+ და A) სადამე (ჰ)აერ-მძიმობას(ა) და უმაშნო(ო)ბასა AB. განუმარტავია C.

   See also: ნიავწულილი, ჰაერი, ჰარე
2. (73, 17 ფსალმ.) ესე ოთხნი დრონი არიან წელიწადთანი:გაზაფხული,ზაფხული, შემოდგომა და ზამთარი, რომელსა მსოფლიონი ჯგუფად სახელ-სდებენ Z.

   (73, 17 ფსალმ.) ოთხნი დრონი წელიწადისა A. გაზაფხულადაც ითქმის B. არე სამ რიგად ითქმის წერილთა შინა: არე გაზაფხულად ითქმის, რომელსა იტყვის სთველი და არე: მეორე(დ) იშვითისად ითქმის: ჴშირი და არე; ხოლო მესამედ ქვეყ(ა)ნისა არესა იტყვის (+ რომელ სადამე ქვეყანისა არე კეთილ არს, სადამე უმაშნო და ჰავი Cab) C.

   See also: არეობა