სიგიჟე(ცა) განიყოფება (განიყოფებიან B) ათერთმეტად: შმაგად, ხელად, სულელად, ცოფად, ნაღაველიანად, რეგვნად, ტეტ(ე)რად, შლეგად, შტერად, ფეთიანად და შეთიანად. შ მ ა გ ი არს სიგიჟით თავსაცა თვისთა (თვისსა B) ავნებდეს და სხვათაცა მავნებელ ექმნებოდეს; ხ ე ლ ი არს, რომელი უცნობოდ გარბოდეს და არც(ა) თვით იგვემდეს და არცა სხვათა (სხვასა AB) ავნებდეს; ს უ ლ ე ლ ი არს, რომელი არცა სრულიად ცნობა–მიღებულ იყოს და არცარა სასარგებლო რამე ქ(მ)ნას; ც ო ფ ი არს გონება და (გონების B) ცნობა მოძარცული (მოძრცვილი B); ნ ა ღ ა ვ ე ლ ი ა ნ ი არს ოდესმე ცნობას(ა) იყოს და ოდესმე უცნობო; რ ე გ ვ ე ნ ი არს, რომელსა სიბრძნე აკლდეს და მცირედ ხელურსა იქმოდეს; ტ ე ტ ე რ ი არს, რომელსა სიბრძნე არა აკლდეს, არამედ ხელურსა რასმე იქმოდეს; შ ლ ე გ ი არს არა ხელი, არცა ცნობა–მიღებული, არამედ დაუცადებ(ე)ლად თავ–გაწირვით გა(ნ)უსვენებელი; შ ტ ე რ ი არს ფრიადისა (ფრიადითა B) აორთქლებათა შინაგან ნივთთა მიერ საგრძნობელთა ორღანომიღებული და საქმის(ა) ვერა კეთილად მქ(მ)ნელი; ფ ე თ ი ა ნ ი არს ღამით საოცართა დაფეთებათა მიერ მცირე ხანს ცნობა–მიღებული; შ ე თ ი ა ნ ი არს სნეული, რომელი ხელურად იქცეოდეს და ჩქარა დაწვეს და წამოდგეს (წამოჯდეს B) და უგვანად უბნობდეს ZAB.
სიგიჟეცა განიყოფებიან ათერთმეტად: შმაგად, ხელად, სულელად, ცოფად, ნაღაველიანად, რეგვნად, ტეტრად, შლეგად, შტერად, ფეთიანად და შეთიანად. შ მ ა გ ი არს სიგიჟეთა თავთა თვისთაცა ფრიად ავნებდეს, ცეცხლთა (ცეცხლსა CaqD) და წყალთა (წყალსა CqD) არა ჰრიდებდეს და სხვათაც დიდად მავნებელ ექმნებოდეს; ხ ე ლ ი არს, რომელი გარბოდეს და არცაღა ცნობას იყოს, არამედ არცა თვით იგვემდეს და არცა სხვათა ავნებდეს; ს უ ლ ე ლ ი არს, რომელი არცა სრულიად ცნობამიღებული იყოს და არც არად მაწყინარ, არამედ არარა სასარგებლო რამე ქ(მ)ნას; ც ო ფ ი არს გონება და ცნობამოძარცული; ნ ა ღ ა ვ ე ლ ი ა ნ ი არს, ოდესმე დაბნდეს და, რა მობრუნდეს, უცნობივე იყოს; რ ე გ ვ ე ნ ი არს, რომელსა აკლდეს სიბრძნე და მცირედ რა(ს)მე ხელურსა იქმოდეს; ტ ე ტ ე რ ი არს, რომელსა სიბრძნე არა აკლდეს, არამედ ქცევა უფრორე ხელისა ჰქონდეს, ვიდრე ბრძნისა; შ ლ ე გ ი არს არა ხელი არცა ცნობამიღებული, არამედ დაუცადებ(ე)ლად თავ–გაწირვით გა(ნ)უსვენებელი; შ ტ ე რ ი არს ფრიად(ისა) აღორთქლებისა შინაგანთა ნივთთა მიერ საგრძნობელთა ორღანომიღებული და სიტყვის(ა) გვიანად გამგონებელი და საქმისა ვერა კეთილად მქნელი; ფ ე თ ი ა ნ ი არს, რომელმან ღამე ანუ დღისით(ა) საოცარი რამე იხილოს და დაფეთებისა მიერ მცირედ ხან(ს) ცნობამიღებულ იქმნას; შ ე თ ი ა ნ ი არს სნეული, რომელი ხელურად იქცეოდეს და სიჩქარით დაწვეს და წამოჯდებოდეს და უგვანად უბნობდეს CD.
to main page 
top of page