(უკუთქმა ZAB, უკუნთქმა Caq) (+ კათიღორ.1 ZA) რამეთუ ჯერ–ჩინება წართქმად ითქმის, ვითარ–იგი, ვითარმედ: კეთილ არს, ხოლო უარისყოფაჲ უკუნთქმად, ვითარ–იგი, ვითარმედ: არა კეთილ არს; უკეთუ ვთქვათ, ვითარმედ: იგი ვინმე ბრძენ არს – წართქმაჲ არს, (+ ხოლო Z; + და AB) უკეთუ ვთქვათ: იგი ვინმე არა ბრძენ არს, იგი უკუ(ნ)თქმაჲ არს. (+ და C) ესრეთ არს ყოვ(ე)ლი(ვე) წართქმა(ჲ) და უკუ(ნ)თქმა(ჲ) ZABC.
- 1შდრ. S-1463: 50v, b29; 53r.