(ღვინო ZAaBCD) (5, 11 ესაია) ღვინონიცა განიყოფებიან: რამეთუ რა დაიწნიხა ყურძენი, ეწოდებიან
ტყბილ(ი); უკეთუ ტყბილსა აღაზავებს წყალი,
დგვიფინას უწოდენ და ურწყოსა ტყბილსა –
ქუმ(ა)სა, ვიეთნი
არმუნჯს(ა) უჴმობენ; უკეთუ ნაწნეხსა ჭაჭასა წყალი დაასხა (ნაწნეხი ჭაჭა წყლით დაალტვნა B) და გამოქანჩა, უწოდენ
შამანს(ა); უკეთუ ტყბილს(ა) ძლიერად არ დაედუღოს –
ამბოხი (
აძბოხსა; + და B) ახალსა ღვინოსა
მაჭარი ეწოდების (ეწოდება B) და შემ(ო)დგომად –
ღვინო; და განწყალებულს(ა) ღვინოსა
ჟოქო ეწოდების (ეწოდება B) ZAB.
ღვინონიცა განიყოფებიან: ვინა და(ი)წნიხა ყურძენი, [+ ეწოდებიან ტყბილი (ტყბილად Cq) და ტყბილთა თუ C] აღეზავა (აღაზავა CqD) წყალი, უწოდენ დგვიფინად; (+ და CqD) უკეთუ ურწყო ყო (+ ტყბილი Cab), უწოდენ შუმად, ვიეთნი არმუნჯად სახელ–სდებენ; უკეთუ ნაწნეხი ჭაჭა დაალტვნა წყლითა და გამო(ჰ)ქანჩნა, უწოდენ შამ(ა)ნად; უკეთუ ტყბილთა (ტკბილთა D) არა დაედუღნეს, იწოდების ამბოხად; ხოლო ღვინო ახალი იწოდების (იწოდებიან CqD) მაჭრად და შემდგომად (შემდგომი CqD) – ღვინოდ CD. ღვინონიცა განიყოფიან: ვინა დაწნიხა ყურძენი და ტკბილსა აღაზავა წყალი, უწოდენ დგვიფინად; და უკეთუ ურწყო ყო, უწოდენ შუმად; უკეთუ ნაწნეხი ჭაჭი დაალტვნა წყლითა და ქანჩთა მიერ ადინა, უწოდენ შამანად; უკეთუ ტკბილი არა დაღვინებულ იყოს, ამბოხ იწოდება; და ღვინო ახალი – მაჭრად, ხოლო შემდგომად – ღვინო E.