(ოთხფ.) (+ 31, [9] ფსალმ. ZA) მამალსა ცხენსა ეწოდების
ახტა და დედალსა –
ჴრდალი და
ჭაკი; შვილთა მათთა
კიცვი, რომელსა მსოფლიონი
კვიცად უწოდენ; ხოლო კიცვსა ახტასა
ურა და ჴრდალს(ა)
ფაშატი ეწოდების (ეწოდება AB), სარემაესა კურატსა –
აჯილღა; გამოყვერულსა (გამოყვერილსა B) -
ტაიჭი; აღსაჯდომელსა ცხენსა –
საჴედარი (+ და AbB), გვარიანსა და კეთილსა (+ ცხენსა Z) -
ჰუნე და
ჯინიბი, რომელ არს
მარქაფა; უმწყსა ცხენსა –
რემა; ასაკმცირესა (+ ცხენსა Z) –
გერგე; ვირთა და კერძოვირთა, რომელ არს ჯორი,–
ახტა და
ჴრდლობა (ახტა–ჭაკობა B) ითქმის; ხოლო კიცვთა მათთა (მისთა B) –
მუტრუკი (+ და ZA) აღსაჯდომელსა ვირსა –
კარაული ZAB.
(ოთხფ.) ცხენნიცა სახელებითა განიყოფებიან; რამეთუ მამალსა ეწოდებიან (ეწოდების Cb) ახტა; ხოლო დედალსა – ჴრდალი და ჭაკი; ხოლო შვილთა მათთა – კიცვი, ვიეთნი კვიცად აჴსენებენ; ხოლო კიცვსა ახტასა ულაყი ეწოდების და ჴრდალსა – ფაშატი; არამედ სარემაესა კურატსა აჯილღად სახელ–სდებენ; ვირთა და კერძოვირთა, რომელ არს ჯორი, აგრევე ახტა–ჴრდ(ა)ლობას(ა) ვიტყვით და შვილთა (შვილსა D) მათთა (მათსა CqD) მუტრუკად სახელ–ვსდებთ; აღსაჯდომელსა ვირსა კარაულსა უწოდთ და აღსაჯდომელსა ცხენსა – საჴედარსა; ხოლო (+ ცხენსა D) კეთილსა და გვარიანსა (+ ცხენსა C) – ჰუნესა; (+ კვალად გვარიანსა და საკეთილო ცხენსა – ჯინიბსა, რომელ არს მარქაფა C); უმწყსსა ცხენსა რემასა და უმწყსსა კიცვსა ურასა უწოდთ; ხოლო ასაკ–მცირესა (ასაკ–მცირეთა CqD) ცხენსა (ცხენთა D), აქლემსა (აქლემთა D) და პილოსა (პილოთა D) და ყოველსა (ყოველთა CqD) მისთანათა (ოთხფერჴთა D) გერგე ეწოდების (ეწოდებიან Cq) CD.
to main page 
top of page