ესე
ღა(ჲ) არს ბოლოდ ართრონი, საეჭვთა ზედა გვარიანმყოფელი სიტყვათა. რამეთუ ოდეს საეჭვი (+ რამე B) ვიკითხნეთ, დაურთავთ
ღასა და ვიტყვით წამსვლელთათვის:
"წა–ვა–ღა?" (+ ანუ ZA) წარს(რ)ულთათვის:
"მოვალს–ღა?" გინა (ანუ B) ყოფისათვის: "არის ღა?" ანუ ქ(მ)ნისათვის "იქ(მ)ნების–ღა?" ესრეთ ყო(ვ)ელთა საეჭვთა დასასრულად და ბოლოდ ZAB.
ესე ღა(ჲ) არს სიტყვისა დასასრულთა რომელთამე საქცევთა (~ საქცევთა რომელთამე D) გვარიან–მყოფელი, რამეთუ ღათა მიერ გვარიან–იქმნებიან სიტყვა კითხული, ოდეს ოდენ საეჭვი რამე იყვის, ვიკითხავთ: "საკითხავად წარსრული მოვალს–ღა?" გინა: "საიჭვი რაჲმე არის–ღა?" ანუ: "საქმე იჭვიანი იქმნების–ღა?" და ესევითართა დასასრულთა სხვათასა CD. ესე ღაჲ არს სიტყვისა დასასრულთა საქცევთა რაჲმე გვარიან–მყოფელი, რამეთუ ღათა მიერ გვარიან იქმნებიან სიტყვა კითხული ოდენ, ოდეს საიჭვი რამე იყვის, ვიკითხავთ: "საკითხავად წასრული მოვა–ღა?" გინა: "საიჭვი რაიმე არის–ღა?" ანუ: "საქმე იჭვიანი იქმნების–ღა?" და ესევითართა დასასრულთა სხვანიცა E.
to main page 
top of page