L. apraxiaRus. апраксияE. apraxia (ბერძნ. а უარყ. თავს., praxis მუშაობა) – მიზანდასახული მოქმედების შესრულების უნარის დაკარგვა. ამავე დროს შენარჩუნებულია მოტორული ფუნქცია, კოორდინაცია და მგრძნობელობა. აპრაქსია ვითარდება თავის ტვინის დაზიანების გამო, რასაც ადგილი აქვს ალცჰაიმერის ავადმყოფობის, დამბლის, თავის ტვინის სიმსივნის ან გულის უკმარისობის შემთხვევებში.
Source: გოგიჩაძე, გ. სამედიცინო ტერმინოლოგიის ქართულ-ინგლისურ-რუსულ-ლათინური განმარტებითი ლექსიკონი / გ. გოგიჩაძე, ა. გედენიძე, ჯ. ჭუმბურიძე ; [რედ.: ნოდარ ჭიჭინაძე, ალექსანდრე ქორელი]. - თბ. : მერიდიანი, 2009. - 496გვ. ; 20სმ.. - ბიბლიოგრ.: გვ. 394-395. - ISBN: 978-9941-10-174-8[MFN: 138888]