საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი

- ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული აღმოსავლეთ საქართველოში, კახეთის მხარეში.

- 1917-29 წლებში შედიოდა თბილისის მაზრაში, 1929 წლიდან გარეკახეთის რაიონის სახელწოდებით – თბილისის ოლქში, 1930 წლიდან დამოუკიდებელი მუნიციპალიტეტია.

- სამხრეთით ესაზღვრება აზერბაიჯანს, დასავლეთით - გარდაბნის და მცხეთის, ჩრდილოეთით - თიანეთის, ახმეტისა და თელავის, აღმოსავლეთით - გურჯაანისა და სიღნაღის მუნიციპალიტეტებს.

- ფართობი 1515 კვ.კმ.

- მოსახლეობა - 60 ათასზე მეტი.

- 1 ქალაქი (საგარეჯო) და 43 სოფელი: ბადიაური, ბოგდანოვკა, გიორგიწმინდა (ანთოკი, მარიამჯვარი), გომბორი (ასკილაური, ვაშლიანი, ვერონა, რუსიანი), დიდი ჩაილური, დუზაგრამა (პალდო, წიწმატიანი), ზემო ყანდაურა, თოხლიაური, თულარი (კაზლარი), იორმუღანლო (ლამბალო, ქეშალო), კაკაბეთი (ვერხვიანი), კოჭბაანი (ბოტკო, გორანა, იკლივგორანა, ოთარაანი, სასადილო, ხინჭები), კრასნოგორსკი, მანავი (ბურდიანი), ნინოწმინდა (წყაროსთავი), პატარა ჩაილური, პატარძეული, უდაბნო, უჯარმა (პალდო), ქვემო ყანდაურა, შიბლიანი, ხაშმი.

- ძირითადი ისტორიული ძეგლები: ბოჭორმის (X-XI ს.ს.), ნინოწმინდის (VI ს.) ანსამბლები, დავითგარეჯის სამონასტრო გამოქვაბულთა კომპლექსი (VI ს), უჯარმის ციხე-ქალაქი (V ს.), კაწარეთის სამება (VI-VII ს.ს.) ხაშმის მისამოებში.