ვაი

1. ქართული ენის შორისდებული; გამოხატავს ტკივილს, მწუხარებას, დანანებას, შიშს.
   See also: ვაიმე, ვაჰ!
2. მწუხარება, უბედურება, დიდი გაჭირვება.
3. პირველი შემადგენელი ნაწილი რთული ფუძეებისა, რომლის საშუალებითაც სიტყვა საწინააღმდეგო (უხეიროს, უილაჯოს) აზრს იძენს: ვაი-პოლიტიკოსი, ვაი-ჟურნალისტი და ა.შ.
4. ვუ, კონო. ტერებენდიულა, გალინასი
   ლიბერიასა და სიერა-ლეონეში მცხოვრები ხალხი.
   Source: უნივერსალური ენციკლოპედიური ლექსიკონი : [3 ტომად] / შეადგინა ალექსანდრე ელერდაშვილმა. - I-ლი გამოც.. - [თბ.] : ფანტაზია, 2006. - 28სმ.[MFN: 136149]