Etym. ბერძ. epieíkeia „მომცველი კეთილგანწყობა“ ეთიკურ-იურიდიული ტიპის პრინციპი, რომელსაც მიმართავენ იმ დროს, როცა ზნეობრივი თვალსაზრისი არსებულ იურიდიულ ხედვასთან წინააღმდეგობაში მოდის. როდესაც ზნეობრივად უეჭველია, რომ კანონმდებელი თუნდაც ერთ ცალკეულ შემთხვევას რომ იცნობდეს, როცა ვითარება კანონის ამოქმედებას აფერხებს, ის ამ კანონის შესრულების ვალდებულებისაგან გაათავისუფლებდა, და, ამავე დროს, გათავისუფლების (dispensa) მოთხოვნა შეუძლებელია, ასეთ დროს ამოქმედდება ეპიკეიას პრინციპი.
Source: პეტროზილო, პიერო. ქრისტიანობის ლექსიკონი/პიერო პეტროზილო; [იტალ. თარგმნა მარიკა სააკაშვილმა; რედ. მერაბ ღაღანიძე; სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტი, ქრისტ. თეოლოგიისა და კულტ. ცენტრი]. - თბ.: სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტის გამოც., 2011. - 434გვ.; 24სმ.. - ყდაზე: ბერნარდო დადი „ნეტარი ქალწული მარიამის გვირგვინით შემკობა“. - ISBN: 978-9941-0-3408-4