Etym. ლათ. sanctuarium (სიტყვიდან sanctus „წმიდა“) ეკლესია, სადაც დაცულია წმიდა ხატები ან სასწაულმოქმედი რელიკვიები, ან თაყვანისცემის ღირს ადგილას (სადაც მოხდა რამე სასწაული, გამოცხადება ან დაიბადა წმიდანი) აგებული ეკლესია. ტერმინი აღნიშნავს აგრეთვე ეკლესიის ნაწილს საკურთხევლის გარშემო, სადაც საღმრთო მსახურებები ტარდება. ამ შემთხვევაში ის პრესბტერიუმის სინონიმია. ბოლოდროინდელ ლიტურგიულ რეფორმამდე ის გამოყოფილი იყო ნავისაგან მოაჯირით ან გისოსიანი ზღუდით, რომელიც დღეს გაუქმებულია.
Source: პეტროზილო, პიერო. ქრისტიანობის ლექსიკონი/პიერო პეტროზილო; [იტალ. თარგმნა მარიკა სააკაშვილმა; რედ. მერაბ ღაღანიძე; სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტი, ქრისტ. თეოლოგიისა და კულტ. ცენტრი]. - თბ.: სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტის გამოც., 2011. - 434გვ.; 24სმ.. - ყდაზე: ბერნარდო დადი „ნეტარი ქალწული მარიამის გვირგვინით შემკობა“. - ISBN: 978-9941-0-3408-4