მწყემსი

საღმრთო წერილში ამ მეტაფორით მოიხსენიებიან მეფეები და მეთაურები (იერ. 23:1, შმდ.; ეზეკ. 34:1, შმდ.); უმაღლესი მწყემსი არის ღმერთი (დაბ. 49:24; ფსალ. 23), იესო – კეთილი მწყემსია, რომელიც სიცოცხლეს სწირავს თავისი სამწყსოსათვის (ლუკ. 15:3, შმდ.; იოან. 10:11, შმდ.). შემდგომში მწყემსნი ეწოდათ, აგრეთვე, ეპისკოპოსებსაც, როგორც ქრისტიანულ საკრებულოთა სულიერ ხელმძღვანელებს. პროტესტანტულ ეკლესიებში, ჩვეულებრივ, ტერმინი „პასტორი“ (მწყემსი) კულტის მსახურს აღნიშნავს.