Etym. ლათ. iustitia (სიტყვიდან iustus) ერთ-ერთი ოთხ კარდინალურ სათნოებათაგან (კეთილგონიერება, სიმტკიცე, თავშეკავება), რომელიც მდგომარეობს „მუდმივსა და მყარ ნებაში, მიაგო კუთვნილი ღმერთსა და მოყვასს“ (CCC, 1807). ბიბლიაში ხშირადაა საუბარი სამართლიანობაზე: ფსალმუნებში (71:2; 97:9) ღმერთი წარმოდგენილია, როგორც სამართლიანად განმსჯელი, რადგან იგი ყველას თავის კუთვნილს მიაგებს; ლევიანთა წიგნში (19:15) ნათქვამია: „არა ქმნა უსამართლობა სასამართლოში, არ იყო პირმოთნე გლახაკის მიმართ და არ მიეპირფერო ძლიერს: სიმართლით განსაჯე შენი მოყვასი“. ბიბლია ბატონებს მიმართავს: „მიაგეთ მონებს, რაც სწორი და სამართლიანია“ (კოლ. 4:1) და საშინელ რისხვას აღუთქვამს მათ, ვინც მუშაკს საზღაურს დაუკავებს (იაკ. 5:4).
Source: პეტროზილო, პიერო. ქრისტიანობის ლექსიკონი/პიერო პეტროზილო; [იტალ. თარგმნა მარიკა სააკაშვილმა; რედ. მერაბ ღაღანიძე; სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტი, ქრისტ. თეოლოგიისა და კულტ. ცენტრი]. - თბ.: სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტის გამოც., 2011. - 434გვ.; 24სმ.. - ყდაზე: ბერნარდო დადი „ნეტარი ქალწული მარიამის გვირგვინით შემკობა“. - ISBN: 978-9941-0-3408-4