Etym. ლათ. limbus „ნაპირი“, „კიდე“ ღმრთის გულწრფელი და საყოველთაო მხსნელი ნებისა და ნათლობის აბსოლუტური აუცილებლობის თეზისებმა განაპირობეს XIII საუკუნეში აღმოცენება მოძღვრებისა ლიმბუსის შესახებ. ის წარმოდგენილია გარდამავალ ადგილად და სტადიად, სადაც რჩებიან სამუდამოდ ისინი, ვინც ვერ მიიღო მხსნელი მადლი და, ამავე დროს, თავად არავითარი დანაშაული არ ჩაუდენია (მაგ. მოუნათლავად გარდაცვლილი ბავშვები). ლიმბუსის თეზისი, რომლის შესახებაც ეკლესიას არასოდეს გამოუთქვამს მოსაზრება, საკმაოდ არამყარია, რადგანაც არავითარი ბიბლიური საფუძველი არ გააჩნია და, ამასთან, ღიად ტოვებს ცალკეულ საკითხებს.
Source: პეტროზილო, პიერო. ქრისტიანობის ლექსიკონი/პიერო პეტროზილო; [იტალ. თარგმნა მარიკა სააკაშვილმა; რედ. მერაბ ღაღანიძე; სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტი, ქრისტ. თეოლოგიისა და კულტ. ცენტრი]. - თბ.: სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტის გამოც., 2011. - 434გვ.; 24სმ.. - ყდაზე: ბერნარდო დადი „ნეტარი ქალწული მარიამის გვირგვინით შემკობა“. - ISBN: 978-9941-0-3408-4