Etym. ბერძ. blasphemía, შემდგარი ბერძ. ზმნისგან bláptein „ვაზიანებ“ და phéme „ხმა“, პირდაპირი მნიშვნელობით „საზიანო სიტყვა“ ღმრთის, მარიამის, წმიდათა თუ სიწმიდეთა შეურაცხმყოფელი გამოთქმა. ათ მცნებათაგან მეორე („არ წარმოთქვა უფლის, შენი ღმრთის, სახელი ამაოდ“ გამ. 20:7; რჯლ. 5:11) ღმრთის სახელს ცრუ ფიცისა და რამე სხვა ხერხით ბოროტად გამოყენებისაგან იცავს (შდრ. CCC, 2148).
Source: პეტროზილო, პიერო. ქრისტიანობის ლექსიკონი/პიერო პეტროზილო; [იტალ. თარგმნა მარიკა სააკაშვილმა; რედ. მერაბ ღაღანიძე; სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტი, ქრისტ. თეოლოგიისა და კულტ. ცენტრი]. - თბ.: სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტის გამოც., 2011. - 434გვ.; 24სმ.. - ყდაზე: ბერნარდო დადი „ნეტარი ქალწული მარიამის გვირგვინით შემკობა“. - ISBN: 978-9941-0-3408-4