აღმსარებელი

ა) მღვდელმსახური, რომელიც მონანიების საიდუმლოს აღასრულებს: „ცოდვათა ქმედითი მიტევებისათვის საჭიროა, რომ მღვდელმსახური, გარდა სასულიერო წოდების ავტორიტეტისა, ამასთანავე, ფლობდეს უნარს, რათა შეძლოს მორწმუნეთათვის ცოდვების მიტევება“ (CIC, კან. 966);
ბ) სარწმუნოების აღმსარებელი – წოდება, რომელიც ლიტურგიაში ენიჭება ყველა არამოწამე წმიდანს. ქრისტიანობის პირველ საუკუნეებში ტერმინები აღმსარებელი და მოწამე ერთმანეთისგან არ განირჩეოდა. მათი სხვადასხვა მნიშვნელობით ხმარება IV საუკუნიდან დამკვიდრდა.