ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginქრისტიანობის ლექსიკონი
A C D E F G H I L M N O P Q R S T U V
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ
მა მგ მე მთ მი მკ მნ მო მრ მს მუ მფ მქ მღ მშ მც მწ მხ
მოგ მოდ მოზ მოთ მოი მოკ მოლ მომ მონ მორ მოს მოტ მოქ მოყ მოშ მოც მოძ მოწ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

მონანიე

Etym. ლათ. paenitens (აწმყოს მიმღეობა ზმნისა paenitere „მონანიება“)
It. Penitente
პირი, რომელიც ინანიებს ჩადენილ ცოდვებს და ამბობს აღსარებას („სიმწიფის ასაკის მიღწევის შემდეგ ყოველი მორწმუნე ვალდებულია, პირნათლად თქვას საკუთარ მძიმე ცოდვათა აღსარება, სულ ცოტა, წელიწადში ერთხელ“ – CIC, კან. 989). ასე ეწოდება, აგრეთვე, ადამიანს, რომელიც მთელ ცხოვრებას ღმერთთან მიმართებაში მიაქცევს, მწუხარებითა და სინანულით ზრუნავს ჩადენილ ცოდვათა გამოსასყიდად.
Source: პეტროზილო, პიერო. ქრისტიანობის ლექსიკონი/პიერო პეტროზილო; [იტალ. თარგმნა მარიკა სააკაშვილმა; რედ. მერაბ ღაღანიძე; სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტი, ქრისტ. თეოლოგიისა და კულტ. ცენტრი]. - თბ.: სულხან-საბა ორბელიანის სასწ. უნ-ტის გამოც., 2011. - 434გვ.; 24სმ.. - ყდაზე: ბერნარდო დადი „ნეტარი ქალწული მარიამის გვირგვინით შემკობა“. - ISBN: 978-9941-0-3408-4
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9